ΔΙΑΣΥΡΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΗΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ
Εδώ και κάποιους μήνες ανακοινώθηκε ότι όλοι οι υπάλληλοι του Δημόσιου Τομέα, θα απογραφούν ηλεκτρονικά. Τέλη Ιουνίου άρχισαν να αποστέλλονται εγκύκλιοι, οδηγίες, να συγκροτούνται ομάδες υποστήριξης στους φορείς και να «κυκλοφορεί» η πληροφορία ότι όσοι δεν απογραφούν δεν θα λάβουν και μισθοδοσία. Μέχρι εδώ όλα καλά…
Η εφαρμογή θα λειτουργούσε πιλοτικά για ορισμένους φορείς (ΓΓΠΣ, ΓΓΔΔΗΔ κλπ.) και στη συνέχεια θα «άνοιγε» για το σύνολο των υπαλλήλων.
Και άνοιξε…και αμέσως μετά έκλεισε…Ξαναλειτούργησε με ωράριο για την καταχώρηση…
Γιατί; Γιατί δεν υπήρχε πρόβλεψη για τη δυναμικότητα της, για τους πιθανούς ταυτόχρονους χρήστες. Επίσης οι εγκύκλιοι και οι οδηγίες, όπως και το περιχεόμενο της εφαρμογής άλλαξαν μια-δύο ημέρες πριν την επίσημη λειτουργία της απογραφής. Γιατί; Γιατί πολλά στοιχεία δεν είχαν προβλεφθεί σωστά και δεν είχαν εξασφαλιστεί οι απαραίτητες άδειες.
Το κακό, δεν σταμάτησε εκεί. Η εφαρμογή παρουσίαζε τακτικά προβλήματα σταθερότητας, υπερφόρτωσης, καθυστέρησης ή/και μη απόκρισης σε παρουσίαση λιστών. Συμπερασματικά μια εξαιρετικά απλή εφαρμογή απλής καταχώρησης στοιχείων, κατάντησε να γίνει πρωτοσέλιδο και πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων, δυσφημώντας για μια ακόμη φορά τον κλάδο των ΤΠΕ στη χώρα μας.
Το κόστος των χαμένων εργατοωρών τεράστιο. Αν υποθέσουμε ότι κάθε υπάλληλος κατανάλωσε τουλάχιστον 2 ώρες (πολλοί πάνω από 4) σε αποτυχημένες προσπάθειες και συγκέντρωση άχρηστων στοιχείων επί π.χ. 700.000 υπαλλήλους, μιλάμε για τουλάχιστον 1.400.000 ώρες δηλ. μερικές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ.
Η εφαρμογή φέρεται να αναπτύχθηκε με την ευθύνη(;) δύο Γενικών Γραμματειών με επικεφαλής εξαιρετικούς γνώστες των εφαρμογών ΤΠΕ και την ομάδα Πληροφορικής του Πρωθυπουργού. Παρ’ όλα αυτά απέτυχε με πάταγο. Τι συνέβη;
Το πιθανότερο είναι ότι κυριάρχησε άλλη μια φορά η αντιμετώπιση ενός έργου προτεραιότητας για τη χώρα (έτσι εμφανιζόταν), ως ενός έργου που αντιμετωπίζεται εμπειρικά, χωρίς προετοιμασία και σχέδιο. Υποθέτουμε ότι δεν προηγήθηκε, η υποχρεωτική σε όλα τα σοβαρά έργα ΤΠΕ στον ιδιωτικό τομέα και διεθνώς, μελέτη με συγκεκριμένα παραδοτέα που θα αποτιμούσε τις ανάγκες σε υλικό και δικτυακούς πόρους, θα όριζε τους υπευθύνους του έργου, την εκπαίδευση, την τεκμηρίωση του, την πιλοτική λειτουργία, τα stress tests.
Ένα ακόμη σοβαρό (αν και εξαιρετικά απλό) έργο ΤΠΕ, έγινε με την «εμπειρία» , βλέποντας και κάνοντας, χωρίς σχέδιο…
Η Πολιτεία (και όσοι την εκφράζουν στις ΤΠΕ) αρνείται να τις αντιμετωπίσει με σοβαρότητα το έργα ΤΠΕ. Οι μηχανικοί ΤΠΕ επιμένουν ότι οι προδιαγραφές για μελέτες ΤΠΕ, πρέπει να είναι αυστηρές, υποχρεωτικές και καθορισμένες. Για να ξέρουμε όλοι τι και πώς φτιάχνεται, ποιος είναι υπεύθυνος και αν είναι εξασφαλισμένη η λειτουργία του. Η ενεργοποίηση της κατηγορίας μελετών «Πληροφοριακών Συστημάτων και Δικτύων» επιβάλλεται να γίνει άμεσα. Τα σχετικά μητρώα επιστημόνων και εταιρειών ΤΠΕ πρέπει άμεσα να δημιουργηθούν.
Τον ερασιτεχνισμό και την προχειρότητα για την εξυπηρέτηση των «εμπειρικών» των ΤΠΕ και μικροσυμφερόντων, τα πληρώνουμε χρόνια και δυστυχώς ακόμα και σε καιρούς κρίσης, πάρα πολύ ακριβά;
